ස්වර්ණ පුස්තකය හිමිවිය යුත්තේ මීගමුවේ එරික් ඉලයප්ආරච්චිටය!!

ශ්‍රී ලංකාවට චිත්‍රපටි කලාව හදුන්වාදුන්නේ මීගමුවෙන් බව අපි බොහෝදෙනෙකු දන්නෙමු. එමෙන්ම එම කලාව පෝෂණය කිරීමට අවශ්‍ය නළු-නිළියන් ආදී රංග ශිල්පීන්ද,   කැමරාශිල්පීන්, සංස්කාරකවරුන්, පිටපත් රචකයින් ආදී බොහෝ තාක්ෂණික ශිල්පීන් සියගණනක් ද මීගමුවෙන් බිහිකල බවද, අදටද බිහිකරමින් සිටින බවද අපි දන්නෙමු. 

එමෙන්ම, ලංකාවේ නාට්‍ය කලාවේ ආරම්භය මීගමු දූවේ පාස්කු නාට්‍ය කලාව බවත්, නුතන සිංහල නාට්‍ය කලාවේ මුදුන්මල්කඩ ලෙස හදුන්වන එදිරිවීර සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ මනමේ නාට්‍ය පවා ගොඩනැගෙනුයේ මීගමු දූවේ පාස්කු නාට්‍ය කලාව අස්වද්දාලූ ආකෘතීන් අතුරින් බවත් බොහෝ අධ්‍යයන ඔස්සේ හෙළිකර ඇති බව නොරහසකි.  

තවද, ලංකාවට කණ්ඩායම් සංගීතයක් බිහිකළේ මීගමුවේ නෙවිල් ප්‍රනාන්දුගේ 'ලොස් කැබැල්රොස්' (Los Caballeros) සංගීත කණ්ඩායම බවත්, ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධනයන් පවා එහි නාද ශික්ෂණය ඇසුරුකළ අයකු බවත්, අදටත් පොකුරු පිටින් සංගීත කණ්ඩායම්ද, ගායක ගායිකාවන්ද, සංගීත ශිල්පීන් රාශියක්ද මීගමුවෙන් බිහිකරමින් සිටින බවත් මම මෙන්ම ලංකාවේ බොහෝ අයද මතුකළ කරුණකි. 

එසේම, ලංකාවේ චිත්‍රකථා සම්ප්‍රදායක් ගොඩනැන්වීමෙහිලා කැමිලස් පෙරේරා මෙන්ම නුතන චිත්‍ර කලාව  ගොඩනැන්වීමෙහිලා මුලිකත්වය ගත්   කුලනාථ සේනාධීරයන්ද බිහිවුයේ මීගමුවෙන් බව විෂයානුබද්ධ දැනුමක් ඇත්තෝ දනිති. 

එහෙත්, නුතන ලාංකීය සිංහල සාහිත්‍යයේ  වත්මන් අද්වීතීය සලකුණවන  එරික් ඉලයප්ආරච්චි ශූරීන් බිහිවන්නේද මීගමුවෙන් බව දන්නෝ මීගමුවේ සිටින්නේද අල්පයකි. 

එරික් ඉලයප්ආරච්චි මහතාගේ 'බගන්දරා' (1998), 'විතණ්ඩ සමය' (2003), 'ආදරයේ සිමෙන්ති' (2005), 'ලලිත සමය' (2011), 'පාද යාත්‍රා' (2013) යන නවකතාවන්ද, 'මගේ කොළඹට සඳ පායයි' (2008),  'පියස්සක් නැති පරෙවියෙක් ' (2011) සහ 'පිත්තල හන්දිය' (2012) යන කවි පොත්ද  බොහෝ ලාංකීය සාහිත්‍ය විචාරකයන්ගේ විශිෂ්ඨ ඇගයීමට මෙන්ම  විවිධ සම්මානයන්ටද පාත්‍ර වූ ගද්‍ය සහ පද්‍ය නිර්මාණයන්ය. 

ශ්‍රී ලංකා පොත් ප්‍රකාශකයන්ගේ සංගමය විසින් සංවිධානය කරන ‘ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානය' සදහා මේ වසරේ (2016) තෝරාගත් අවසාන පොත් පහ අතරට  ද එරික් ඉලයප්ආරච්චි මහතාගේ නවතම නවකතාව වන 'පර්දේසි' (2016) නව කතාව  තෝරා ගැනිණි.  එම නවකතාව සම්බන්දයෙන්ද ලාංකීය සාහිත්‍ය විචාරකයන් දැක්වුයේ සුවිශේෂී උන්නදුවකි. 2016 මැයි 05 වෙනි දින 'දිවයින' ඉරිදා සංග්‍රහයට  'කලා ගවේසි - පරදේසි, නූතන නවකතා කලාවේ අර්බුදය හමුවේ පරදේසි නවකතාව' නමින් ලිපියක් ලියන සජීව ප්‍රසන්න මහතාගේ ඇගයීමට අනුව 'එරික් ඉලයප්ආරච්චි ශූරීන් යනු පියදාස සිරිසේන, ඩබ්ලිව්. ඒ. සිල්වා, මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ, එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර, ගුණදාස අමරසේකර, සයිමන් නවගත්තේගම වැනි සිංහල නවකතාවේ විකාශනයේහිලා බලපෑ දැවැන්තයින් සමග අද්විතීය ස්ථානයක තැබිය හැකි සුවිශේෂී සාහිත්‍ය සලකුණකි.'

මීගමුව මාරිස්ටෙලා විදුහලෙන් බිහිවූ රට සුපතලයන් දෙදෙනෙක්වූ නැසීගිය කෘතහස්ත දේශපාලනඥයෙක් වන ජෙයරාජ් ප්‍රනාන්දුපුල්ලේ හෙවත්, එවකට පුවත්පත් වැඩියෙන්ම ආමන්ත්‍රණයට කැමතිවු ලෙස, ජයරාජ් ප්‍රනාන්දුපුල්ලේ  (ජය+රාජ්+ප්‍රනාන්දු+පුල්ලේ) මහතාගේ මෙන්ම  එරික් ඉලයප්ආරච්චි (එරික්+ඉලයප්ප+ආරච්චි) මහතාගේ නමින් පමණක්වුවද ඔවුන් මීගමුවේ වැසියන් බව  නොවහලා කිව හැක. මන්දයත්  මීගමුවේ ඇති  සිංහල, දෙමළ, දකුණු ඉන්දියානු, අරාබි, නැගෙනහිර ආසියානු සහ බටහිර යන විවිධ ජාතීන්ගේ  සහ කතෝලික, ක්‍රිස්තියානි, හින්දු, මුස්ලිම් සහ බෞද්ධ  යන ආගම්වල සම්මිශ්‍රණයෙන් ගොඩනැගුනු විශ්වීය සංස්කෘතිය ඒ නම් ඔස්සේ පවා විද්‍යාමානවන නිසාය. 

එරික් ඉලයප්ආරච්චි මහතාගේ ඇතැම් සාහිත්‍ය කෘතිවල වස්තුවිෂය පමණක් නොව වාස්තවිකයද මීගමුවය. උදාහරණයක් ලෙස 'බගන්දරා' (1998) නවකතාව පදනම් වනුවේ මීගමුවේ මහිමගොඩැල්ල ප්‍රදේශයය. 'ආදරයේ සිමෙන්ති' (2005)  නවකතාවේ (පිටු 166-7) එන 'සුදේෂ් ගරාජයේ සේවය කල අයූබ්ගේ මරණය' 90 දශකයේ මීගමුව පෙරියමුල්ලේ  සිදුවූ මුස්ලිම් ජාතිකයෙකුගේ මරණය සමග ඇතිවූ තත්වය සිහි කැදවයි. 

එරික් ඉලයප්ආරච්චි මහතාගේ සියළුම සාහිත්‍ය කෘතීන් නිරූපණය කරන  ජාතී, ආගම්, කුළමල සහ දේශසීමා ඉක්මවා ගිය විශ්වීය සංස්කෘතිය සහ ජාත්‍යන්තර ඥානප්‍රභාව ප්‍රතිබිම්භනය  කරනුයේ විවිධ ජාතීන් සහ විවිධ ආගම්  සම්මිශ්‍රණයෙන් ගොඩනැගුනු මීගමුවේ පවත්නා උක්ත විශ්වීය සංස්කෘතියය. එයට එක් උදාහරණයක් ලෙස පිත්තල හන්දිය (2012) කවි පොතේ එන 'ආකාස කඩේ බෝම්බය' නම් පහත සදහන් කවිය ගෙන බලන්න:

ලෝ යදමින් නිදහස් වී

අහස උසින් පිහාටුවකසැප සිටුවර පුටුව තබා 

තොළ ගානා විට මධුවිත

කොටි වට කර මගෙ සිහිනය

වෙඩි තබනා සැටි දුටුවෙමි

දැරියක සේ නිරුවත් වී

නාගසාකි මහ පාරේ

මගෙ සිහිනය දිව යන කල

අරගත් පින්තූර රැසක්

බීබීසි නිව්ස් ලෙසින්

පත්තර පිටුවල පළ විය‍

යුද ගිනිදැල් නිවුණු පසුව

මගේ සිහින අවතාරය

යටි පතුලේ සිට ම වෙළා

මොඩර්න් ආර්ට් මූර්තියක්

විලස තනා කලාභවන

මැද සිටුවා මළකඩ කෑ

එන්නත් කටු ගසා තිබිණ

සුවපත් වුණු මගෙ සිහිනය

අහිමි දෙපා ගැන සිතමින්

රෝද පුටුව මත සැතපී

අහස අඳුරු නැති දිනවල

වලා අතර සුදට පෙනෙන

හෙද සඳ දෙස බලා සිටියි.

ආකාස කඩේ යනු පැරණි සෙලින්කෝ සමුහ ව්‍යාපාරයට අයත් මුලස්ථාන ගොඩනැගිල්ලේ පැවති අවන්හලකි. එයද කොටින්ගේ මහා බැංකු මහා බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් විනාශවිය. එම සිද්ධිය තේමාකරගත් උක්ත කාව්‍ය  විස්තර කිරීමට කවියා වියට්නාම් නාපන් ප්‍රහාරය(දැරියක සේ නිරුවත්වී),  ජපානයේ පරමාණු බෝම්බ ප්‍රහාරය (නාගසාකි මහ පාරේ) සහ බීබීසි නිව්ස්  ආදී විශ්වීය ඥානප්‍රභාවන් ගෙන එයි. එහෙත් කවියේ රසයට හෝ අර්ථයට කිසිදු හානියක් ඉන් නොසිදුවේ. මා වැරදිද යන්න තක්සේරු කර බැලීමට නැවතත් එම කාව්‍ය පන්තිය කියවා බලන්න.

මෙවර ‘ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානය'

සදහා  (2016) තෝරාගත් අවසාන පොත් පහ අතර වූ එරික් ඉලයප්ආරච්චි මහතාගේ 'පර්දේසි' (2016) නව කතාවද  'ජාතික සහ විජාතිකත්වය' තුල සිරවූ ශ්‍රී ලාංකිකයා ගැන සාකච්ඡා කරන, ලාංකීය පාඨකයා කියුබාව, හංගේරියාව නොර්වේ යන රට රටවලට පමණක් නොව සමාජ, දේශපාලන, සාහිත්‍ය සහ දර්ශනය වැනි විෂයන් රාශියක් වෙත ගෙනයන අති පුළුල් සාහිත්‍ය කෘතීයක් බව සදහන්ය.

එය මෙවර ‘ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානය' සදහා අවසාන වශයෙන්  සලකා බැලූ සෙසු  කෘතීන්  හතරටම වඩා පුළුල් වපසරියක් සහිත, සිංහල පාඨකයන් තව තවත්  හුබස් තුලටම ගෙනයනවා වෙනුවට එයින් එපිට ලෝකයක් දැකීමට පොලබවන්නක් බව සෙසු නවකතා ගැන ඇති හැදින්වීම්වලින් පවා තේරුම්ගත හැක:

1.   ලියනගේ අමරකීර්තිගේ අහම්බකාරක – 

ශ්‍රී ලංකාවේ වලව් පැලැන්තිය අවසානවී යාමත්, ලංකාවේ  පැරණි වාමාංශික ව්‍යාපාරයේ බිදවැටීමත්, නව වමේ  ව්‍යාපාරය ද පැරණි වමේ විකාශනයක් වීමත් තේමාව කරගත්තකි. 

2.  මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුලගේ මාණික්කාවත –

ශ්‍රී ලංකාවේ 18 වන සියවසේ රත්නපුරය වැනි සබරගමුව ප්‍රදේශයේ විශාල වනාන්තර එළිපෙහෙළි කරගනිමින් පදිංචියට ගිය ජනයාට මැණික් ලැබීම නිසා සිදුවන සමාජ ජීවන පෙරලිය කේන්ද්‍ර කරගත්තකි. 

3. සුමුදු නිරාගී සෙනෙවිරත්නගේ දුල්වල අලංකාරේ-

බ්‍රිතාන්‍ය යටත්විජිත යුගයේ මුඩුබිම් පනත කේන්ද්‍ර කරගත්තකි.

4. සුනේත්‍රා රාජකරුණානායකගේ කොළඹයා සහ ෂැන්හයියා - පාරම්පරිකව කොළඹ සිටින චීන ව්‍යාපාරිකයන් කේන්ද්‍ර කරගත්තකි. 

ඉහත නවකථා ඇසුරින් එරික් ඉලයප්ආරච්චි මහතාගේ 'පර්දේසි' (2016) නව කතාව සිංහල පාඨකයන් තව තවත්  හුබස් තුලටම ගෙනයනවා වෙනුවට එයින් එපිට ලෝකයක් දැකීමට පොලබවන, සිංහල නව කතාවට නව ආකෘතියක් සැපයු,  පුළුල් වපසරියක් සහිත, ජාති, ආගම්, දේශසීමා ඉක්මවා ගිය,  ජාත්‍යන්තර ඥානප්‍රභාවකට  පාඨකයා ලක්කළ  විශිෂ්ඨ කෘතියක් ලෙස බොහෝ විචාරයකයින්ගේ නිර්දේශයට ලක්වුවද, ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානය හිමිවුයේ ලියනගේ අමරකීර්ති මහතාගේ අහම්බකාරක නවකතාවටය. 

එහිලා ඔහු පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ සිංහල අංශයේ මහාචාර්යවරයා ලෙසත්, විවිධ සාහිත්‍ය පොතපත නිතර පලකරන්නෙකු ලෙසත්, සිංහල පුවත්පත්වලට මෙන්ම facebook වල පවා භාෂාව සහ  සාහිත්‍ය පිළිබද  ලිපි ලේඛන සපයන්නෙකු ලෙසත්, මහාචාර්ය එදිරිවීර සරත්චන්ද්‍ර අභිනන්දනය කිරීමෙහිලා හෝ වෘත්තීය නියුතු ස්ථානයවීම නිසා හෝ, නියමින් හෝ අනියමින්, පේරාදෙණිය ගුරුකුලය වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම වැනි සාධකයන් තුල ගොඩ නගාගෙන ඇති සිවිල් බලය වක්‍රාකාරව හේතුවුයේදැයි අපි නොදනිමු. තවද සජීව ප්‍රසන්න මහතාගේ කලින් සදහන් කල 'දිවයින' පුවත්පතේ  ලිපියේ ලියවී තිබු ගුණදාස අමරසේකරගේ "නොසෙවුනා කැඩපත" නම් ග්‍රන්ථයේ සදහන්වූ ලෙස "සිංහල නවකතාව පේරාදෙණිය වෙත සංක්‍රමණය වීමෙන් පරිහානියට පත් වූවායි" යන්නේහි නුතන පෙළගැසීම මෙය වීමට හැකිදැයි අපි නොදන්නෙමු. 

කෙසේවුවද, ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානය හිමිවීම නොවීම මත  එරික් ඉලයප්ආරච්චි ශුරීන්ගේ නිර්මාණ දායකත්වය කිසිම ලෙසකින් අඩපනවීමක් නොවන බව ඔහුගේ සාහිත්‍යකරණය ඔස්සේම ප්‍රදර්ශනය වී හමාරය. 

එහෙත් දෙවතාවක්ම  ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානයෙන් පිදුම් ලබන අමරකීර්ති ආදීන් පණපොවන අදහස් සමුදායන් තුලින් ස්වොත්මවාදී සිංහල සමාජ දේශපාලන කදවුර තව තවත් ශක්තිමත් කරනු ඇත. එයට එක් උදාහරණයක් ලෙස පසුගිය දිනක ඔහු සිය facebook පිටුවේ තැබූ සටහනක් ගෙනහැර දැක්විය හැක....

Liyanage Amarakeerthi

10 September at 07:30 · 

තිසර පෙරේරා සෑම තරගයකදීම පිටියට එද්දී සිය පපුව මත ශුද්ධ වූ ත්‍රිත්ත්වය සටහන් කර දෙවියන් යදින නමුත් ඒ කුරුසිය සටහන් කරන්නට පපුවක් මිස විශිෂ්ට ක්‍රීඩකයෙකු බවට පත්වීමට අවශ්‍ය මොළයක් ඔහුට ලබාදීමට දෙවියෝ සෑම දවසකම ප්‍රතික්ශේප කරති. පිරිත් නූල් කිලෝ ගණන් පැළදි අයගේ හිසෙහි ඊට වැඩි මොළයක් ඇතැයි ඉන් අදහස් නොවේ. අනේ ඩිල්ෂාන් ඔබේ විශ්‍රාමික ජීවිතයේ තනියට තිසර පෙරේරාද රැගෙන යන්න. නැති නම් මහේල ජයවර්ධනගේ සුඛනම්‍ය මැණික් කටු යුවළ ටික කාලෙකට ඔහුට ඉල්ලා දී පිටියේ ඕනෑම තැනක ඇති හිස් තැන් වෙත පන්දුව එල්ල කිරීමේ කලාව තිසර පෙරේරාට කියාදෙන්න.

ඔහුගේ ඒ  අදහස සම්බන්ධයෙන් මට කීමට තිබුනේ මෙපමණකි..

Marcus Priyantha Perera 

තිසර පෙරේරාගේ අසාර්ථක පිතිහරඹයන් ගැන අදහස් දැක්වීමේදී ඔබේ ඇස ගැටෙනුයේ ඔහු 'සිය පපුව මත ශුද්ධ වූ ත්‍රිත්ත්වය සටහන් කරගැනීම' වැනි Fetish දේවල්. ඒ වගේම ඉස්ලාමිය කාන්තාවන්ගේ මුහුණ ආවරණය ගැන අදහස් දක්වන post එකක් share කරන ඔබ දක්වන්නේ 'මේ වගේ අභ්‍යන්තරයෙන්ම (මුස්ලිම් සමාජය තුලින්ම) විචාරයක් මතු කිරීම විය යුතු බවයි - ඒ බුර්කාව පිටුදැකීමට. මෙහිදී අප කියවන්න අවශ්‍ය ඒ අයගේ සංස්කෘතික ආයිතම් සහ ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරීත්වයන් අතර අර්ථාන්විත සම්බන්දකමක් නැතිකම නෙමේද? තිසර පෙරේරාගේ අසාර්ථක පිතිහරඹයන්ට හේතුව ඔහුගේ අනුවණ පහරවල් තෝරාගැනීමයි. එය ඕනෑම ක්‍රීඩකයෙක් අතින් වියහැක්කක්. එහෙත් මෙහිදී ඔබ තිසර පෙරේරා 'සිය පපුව මත ශුද්ධ වූ ත්‍රිත්ත්වය සටහන් කරගැනීම' හෝ ඔහුගේ මොළය සහ ලබ්බ්ධිය/ දෙවියන් ආදිය අතර ඇති සම්බන්දය ගැන කථා කරමින් ඒ සම්බන්දය විමසා බලන්නැයි ඔබ අපිට යෝජනා කරනවාද ? නොඑසේනම් මෙවැනි ප්‍රකාශ තුල ඔබ යෝජනා කරන්නේ සිංහල භාෂාත්මක පරිකල්පනයන් ඔස්සේ ගොඩනැගී ඇති සිංහල-බෞද්ධ සමාජයේ වර්තමාන ආත්මීය ලක්‍ෂණයන් අපට තේරුම් ගන්නා ලෙසද ?

Like · Reply · 4 · 10 September at 12:31 · Edited

ඉහත ආකාරයට, සිංහල පාඨකයා තව තවත්  හුබස් තුලට ගෙනයනවා වෙනුවට, ජාති, ආගම්, දේශසීමා ඉක්මවා ගිය, එයින් එපිට ලෝකයක් දැකීමට පොලබවන, පුළුල් වපසරියක් සහිත, ජාත්‍යන්තර ඥානප්‍රභාවකට  පාඨකයා රැගෙන යන, මීගමුවේන් බිහිවූ, එරික් ඉලයප්ආරච්චි මහතාගේ 'පර්දේසි' (2016) නව කතාවට  ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානය හිමිවිය යුතුයැයි මම දක්වන්නේ ඒහිනි.

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා

15/09/16.