මේ දවස් ටිකේම මම දකින දෙයක් තමයි අර පාර්ලිමේන්තුවට මිරිස් කුඩු ගහපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ප්‍රසන්න රණවීර මේ ආන්ඩුවේ රාජ්‍ය ඇමතිවරයෙක් ලෙස පත්වූවායින් පස්සේ තමන්ට ලබාදුන්න වේවැල්, පිත්තල, ලී බඩු, මැටි අමාත්‍යංශය දියුණු කරන්න, ඒ ඒ කර්මාන්තවල නියුතු ජනයාගේ ප්‍රශ්න ගැන හොයා බලන්න රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල කරක් ගහනවා.
ඔහු එහෙමෙහෙ ගිහින් දාන ජායාරූප අතර ඇති වේවැල්, පිත්තල, ලී, මැටි නිෂ්පාදනය දැක්කාම ඇත්තටම එම නිෂ්පාදන කොච්චර නම් ඉස්තරම් නිෂ්පාදනද කියලා ආපහු දෙකක් නොමැතිව පිලිගන්න පුලුවන්. ඕනෑම කෙනෙකුට මිලදී ගන්න හිතෙනවා. කොච්චර නම් ප්‍රවර්ධනය කරන්න පුලුවන් කර්මාන්තයක්ද කියලා ඒත්තු යනවා. වෙලදපොලක් හොයාදූන්නොත් කෙතරම් නම් ආදායමක් උපයන්න පුලුවන්ද කියලා ඕනෑම කෙනෙකුට පෙනීයනවා...
ඇත්තටම එහෙම කර්මාන්ත දියුණු කරන්න දෙන්න ඕනේ මේ ප්‍රසන්න රණවීරලා වගේ අයට. මොකද ඔය වගේ මිනිස්සුන්ට දෙන ඕනෑම කටයුත්තක්, වගකීමක්, කොන්ත්‍රාත් එකක්, රාජකාරියක් ඔය වගේ චරිත කරගහලා අදින බව රාජපක්ෂලා හොදටම දන්නවා. ඒ අයට මිනිස්සුන් යොදාගැනීම ගැන තියෙන පරිචය ලාංකාවේ වෙන්න කිසිම දේශපාලයෙකුට නෑ.
ඒත් ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ කොතනද???
අමාත්‍යංශවලට මුදල් වෙන්කිරීමේදියි...
එච්චර හොදට දියුණු කරන්න ඕන කර්මාන්ත මොනවාද? ඒවාට පත්කරන්න ඕනේ ඇමැතිවරු කවුද? කියලා දන්න රාජපක්ෂලා අමාත්‍යංශවලට මුදල් වෙන්කිරීමේදි ප්‍රසන්න රණවීරගේ වේවැල්, පිත්තල, ලී බඩු, මැටි අමාත්‍යංශයට වෙන්කරලා තියෙන්නේ මිලියන 57යි. මම දැක්කා එක මාධ්‍යවේදීයෙක් ඒ ගැන කියලා තිබුනා මන්ත්‍රීවරු ඒගොල්ලන්ට ලබාදෙන ඩියුටී ෆ්‍රේ වාහනය විකුණනන්නෙත් ඔයට කිට්ටු ගානකට කියලා.
ඉතින් ඒ වගේ ගානකින් කොහොමද අර වගේ අමාත්‍යංශයක් දියුනු කරන්නේ.....ඒත් රාජපක්ෂලා දරන අමාත්‍යංශවලට නම් ඇති තරම් නෙමේ, ඉහටත් උඩින් මුදල් වෙන්කරගෙන තිබුනා...
ඉතින් කොහොමද අර ප්‍රසන්න රණවීරගේ වේවැල්, පිත්තල, ලී බඩු,මැටි කර්මාන්ත දියුණු කරන්නේ...කොච්චර ජවයක් තිබුනත්, කොච්චර මහන්සි උනත් අර ප්‍රසන්න රණවීර ඇමැතිවරයාට උනත් යන්න පුලුවන් දුර කොච්චරද කියලා පේනවා නේද?
ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ එතන. අර මොකක්ද එක තියෙන එකාට මොකක්ද එක නෑ...මොකක්ද එක තියෙන්න එකා ඒක කරන එකාට කරන්න ඒක දෙන්නෙත් නෑ...
ඉතින් කොහොමද රටවල් දියුණු කරන්නේ?
මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා
07/09/20
No comments:
Post a Comment