මහාචාර්ය එදිරිවීර සරත්චන්ද්‍ර 1968 පලකල 'සිංහල ගැමි නාටක' කෘතියේ කරුණු අනුව, මීට වසර 60කට පෙර, එනම් 1960 දශකයේ පවා, මිගමුව වැනි කතෝලික ප්‍රදේශවල ආලේලුය්යා සෙනසුරාදා හෙවත් මහ සිකුරාදායින් පසුව එළබෙන සෙනසුරාදා, ජේසුස්වහන්සේ මරණයට පත්වීමත් සමග යක්ෂයන් අපායෙන් නික්මී පොළොවට පැමිණ, ගස්කොලන්වල ගෙඩි පලතුරු පමණක් නොව ගෙවල් දොරවල්, කඩවල් පවා කොල්ල කන ආකාරය සංකේතවත් කිරීම සදහා තරුණයින් යක්කු යෑම රග දැක්වා තිබේ.
එදිරිවීර සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ 'සිංහල ගැමි නාටක' කෘතියේ 176 පිටුවේ එම කාරණය දක්වා ඇත්තේ මේ ආකාරය ය:
''යක්ෂයන් හිස ලූ ලූ අත දිවූ සැටි දැක්වීමට ගමේ පිරිමි ළමයි කොළ ඇතු ඇද, ඇගේ දැලි තවරාගෙන ක්‍රීඩා විලාසයෙන් අවට කඩවලට වැද කොල්ල කෑහ. මෙය සිදුවෙන බව දැන සිටි කඩකාරයෝ නොවටිනා ද්‍රව්‍ය හා වුවමනා නැති බඩු මුට්ටි එළියේ තැබුහ....'"
එකී සංකේතවත් කිරීම තුල 'ජෙසු' නම් 'යහපත' මැරීම තුල 'නපුර' නම් යක්ෂයා රජවෙන ආකාරයත් එවැනි යක්ෂාධිපත්‍යක් තුල මහජනයාට අත්වෙන විනාශයත් හුවාදැක්වීම එම යක්කු යෑම තුල සංකේතවත් කිරීම සිදුවිය.
එදිරිවීර සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ ඉහතකී 'සිංහල ගැමි නාටක' කෘතියේ 177 පිටුවේ දැක්වෙන ආකාරයට කලකට ඉහත (එනම් 1960 දශකයේ පවා) ආලේලුය්යා සෙනසුරාදා මීගමුවේ පිටිපන "සාතන්ගේ පරාජය' නම් නාට්‍යයක්ද රගදක්වා තිබූ බව කියවේ: 'පිටිපන නම් මෑත කාලයෙහි ද මේ වෙනුවට (යක්කු යෑම වෙනුවට) සෙනසුරාදා සවස, සාතන්ගේ පරාජය නමින් හැදින්වෙන නාට්‍යයක්ද රග දැක්වුහ. මේ නාට්‍යයෙහි යක්ෂයින් නිරයෙන් පිට වී යාමත් 'යක් සෙනෙවියා' විත් මිනිස්සුන්ගේන් නඩු විභාග කිරීමත් ඇතුළු මුළු සිද්ධිය ම නිරූපනය කෙරේ. මේ නාට්‍යය පොදු ව්‍යවහාරයෙහි "යකා පාට්" වශයෙන් හැදින්විණි." යැයි දක්වයි.
මෙම නාට්‍යය අවසන්වී ඇත්තේ පාස්කු ඉරිදා ජේසුස් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ මරණය පරදා උත්ථානවූ බව සිහිකරන පුවතිනි. මෙහිදී මරිය මග්ලීනා හා මාර්තා යන දෙදෙනා කුරුසයේ ඇනගසා මරාදැමූ ජේසුගේ සිරුර තැම්පත්කර තිබූ සොහොනට ගොස් සිරුර සොයන ආකාරයත්, එකවිටම මුලු වේදිකාව ආලෝකමත් කර "ඔබ මලවුන් අතර ජීවත්වන්නන් හොයන්නේ ඇයි? ඔහු මලවුන්ගේන් නැගිට්ටේය" යැයි කියවෙන හඩක් ඇසේ. ඒ සමග නළු නිළියන් ද සෙනග ද සතුටින්, මහා හඩින් ජයගෝෂා තැබූ බවත්. එම 'සාතන්ගේ පරාජය' නම් නාට්‍යය අවසන්වන්නේ මෙලෙස සියල්ලෝම ජයග්‍රාහී සතුටකින් ඉපිලයෑමත් සමග බවත් දක්වයි.
මේ සියලු සටහන් ඔස්සේ පෙනී යනුවේ ජේසුගේ දුක් ප්‍රාප්තිය යෙදෙන පාස්කු සමය මීගමුවේ ජනයා සිය ආධ්‍යාත්මය කරගන්නා ආකාරය ය. ජේසුගේ මරනය සහ උත්ථා‍නය සිය ජීවිත තුලට ලංකරගන්නා අපූරුවත්වයත් ය.
2009 දෙසැම්බර් 09 වෙනි දින දිවයින පුවත්පතේ පලවූ වාර්තාවකට අනුව මහ සිකුරාදා රාත්‍රියේ ඡේසුතුමාගේ මරණයත් සමග පාතාල ලෝකයේ දොරටු විවෘත වන බවත්, එය නැවැත වැසී යන්නේ මරණය පරාජය කොට ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ පාස්කු ඉරිදා උත්ථානයත් සමග (ස්‌වරගීය මාර්ගය) බවත්, ඊට පෙර දින සෙනසුරාදා දින (අලේලුයියා සෙනසුරාදා) යකුන්ගේ නිදහස්‌ දිනය ලෙස සලකන බවත්, එසේ යකුන් රජ කරන ආකාරය මීගමුවේ රගදක්වන බවත් දක්වයි.
එම රගදැක්වීම ඉහත පුවත්පත් වාර්තාවේ දැක්වේ මෙලෙසය:
"මේ සිදුවීම සිහිකිරීම සඳහා ගමේ ළමෝ යකුන් ලෙසින් වෙස්‌වලා ගනු ලබති. කොළ අතුවලින් සහ විවිධ දැලි වර්ගයකින් ශරීර විකෘති කරගනු ලබයි. මේ ළමෝ ගමේ නිවෙස්‌ වෙත සහ කඩසාප්පු වෙත ගොස් හිඟමන් ඉල්ලති. කලින් දින සිටම ඔවුන්ගේ පැමිණීම අපේක්‍ෂා කරන ව්‍යාපාරිකයෝ ඔවුන්ට අවශ්‍ය දේ තෑගි කිරීම සඳහා සූදානම් කරගනු ලබයි. මේ ක්‍රියාවලිය යකාපාටි ක්‍රමය ලෙස ක්‍රිස්‌තු බැතිමත්තු ව්‍යවහාර කරයි. මෑතක්‌ වන තුරුම මෙම ක්‍රියාවලිය මීගමුව නගරයේ පාස්කු සමයේදී දක්‌නට ලැබුණු සුලබ දර්ශනයක්‌ වී තිබිණ" ය යනුවෙනි.
අප කුඩා සමයේද ආලේලූයියා සෙනසුරාදාට එසේ "යක්කු යෑම් දැකිය හැකිවූ අතර, එසේ යන යක්කු කී සුපුරුදු වදන් පෙළ අද මෙන් මතක... ඒය මෙසේය:
"අපි මොක්කුද - යක්කු පැටව්‍
කොහෙන් ආවේ - පාතාලේන්
දුන් නැත්නම් යන්නෙත් නැහැ
දෙකෙන් අඩුව ගන්නෙත් නැහැ'',
"අපි කවුරුද, යක්කු පැටව්‍
කොහෙන් ආවේ
පාතාලේන්
ලේ බීලයි මේ එන්නේ
සල්ලි නොදුන්නෝත්
ලේ බොනවා....''.
මීගමුවේ නත්තල මෙන්ම කොරොස්ම හෙවත් පාස්කු සමයේ ද මීගමුවටම හිමි සුවිශේෂී සංස්කෘතික අනන්‍යතාවයක් නිරූපනය කරන සමයකි.
මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා.
19/04/25
photo courtesy Riyanzi Pushpamal
No comments:
Post a Comment