එන්රික් (Enrique) ගේ ප්‍රසංගය තුලද නැවත මතුවෙන ශ්‍රී ලංකීකයාගේ සංස්කෘතික අර්බුදය !!!!

පැයකට පමණක් සීමාවූ එන්රික් ඉග්ලේසියස්ගේ (Enrique Iglesias) කොළඹ ප්‍රසංගය රුපියල් 50,000ක් (ආසන්න වශයෙන්  ඩොලර් 300, පවුම් 228) වියදම් කල රසික, රසිකාවියන්ටවත් බලාපොරොත්තුවූ තරම් රසාස්වාදනයක් ලබාදීමට සමත්නොවූ තවත් 'අපි නොදන්න LIVE' ප්‍රසංගයක් වී ඇත. 

සාමාන්‍යයෙන් ගීත 22ක් ඇතුලත්වන එන්රික් ඉග්ලේසියස්ගේ(Enrique Iglesias) 'Love And Sex' ප්‍රසංගය අඩුම තරමින් පැය දෙකක්, දෙකහාමාරක් පමණ කාලයක් දිවයන්නකි. එහෙත්, ඩෝලර් 13 ලක්ෂයක් ඉපැයූ New York (15/02/2014) ප්‍රසංගයද,  ඩෝලර් 46 ලක්ෂයක් පමණ ඉපැයූ චිලීයේ Santiago (20/05/14), ආර්ජන්ටිනාවේ Buenos Aires (22-23/05/14), මෙක්සිකෝවේ Mexico City (29-30/05/14) ප්‍රසංගද, ඩෝලර් 70 ලක්ෂයක් පමණ උපයා ඇති බොලිවියාවේ, කොස්ටාරිකාවේ සහ එල් සැල්වදෝරයේ ප්‍රසංගද, ඩෝලර් කෝටියකට වඩා ඉපැයූ Los Angeles (10-11/10/14), London (21/06/15), Toronto (19/09/14), Lisbon, Barcelona සහ Chicago නගරවල ප්‍රසංගද පැය තුනහමාරකට වඩා වැඩිකාලයක් දිවගිය ඉංග්‍රීසී මෙන්ම ස්පාඤ්ඤ භාෂාවලින් ද ගී ගැයූ අති දැවැන්ත ප්‍රසංග බව ඔහුගේ බ්ලෝග් අඩවිවල දැක්වේ. 

ඒ සෑම ප්‍රසංගයක්ම ඔහුගේ ප්‍රධාන වේදිකා පරිපාලක නිලධාරියා මෙන්ම ප්‍රධාන ප්‍රසංග අධ්‍යක්ෂකවරයා වන Travis Shirleyගේ අධ්‍යක්ෂය යටතේ සිදුකර තිබේ. එන්රික්ගේ 'Love And Sex' ප්‍රසංගය සදහා කෙතරම් දැවැන්ත විදුලි අලෝකධාරාවන් ප්‍රමාණයක්, ශබ්ද විකාශන යන්ත්‍ර ප්‍රමාණයක් අවශ්‍යදැයි වරක් දක්වා ඇති  Shirley, ඒවා ප්‍රවාහනය කිරීම සදහා ඔහුට ට්‍රක් 14ක් අවශ්‍ය බවත්, දකුණු අප්‍රිකාව වැනි රටවලදී එම මට්ටමේ ප්‍රසංගයක් කිරීමට එම රටවල යටිතල පහසුකම් කිසිසේත්ම ප්‍රමාණවත් නොවූ බව ඔහු ඇතුළු 'Love And Sex' ප්‍රසංග කණ්ඩායම වටහාගත් බවත් දක්වා තිබේ. මෙයට අමතරව 'Love And Sex' ප්‍රසංගය සදහා හිපොප් ගායක Pitbull ද සහභාගීවන අතර ඔහුද පැයක පමණ කාලයක ප්‍රසංගයට දායකවේ. එහෙත් එන්රික්ගේ කොළඹ ප්‍රසංගයේදී අඩුම තරමින් ශ්‍රී ලාංකීකයන් වැඩිදෙනා දන්නා ඔහුගේ Hero ගීතයවත් හරියට නොගැවූනු, ශබ්ද පරිපාලනය ඉතාම දුර්වල කිසිමදෙයක් හරියට නෑසුන ප්‍රසංගයක් වී ඇති බව ඉහත වීඩියෝවෙන් පෙනේ.   

එහෙත්, රුපියල් 50,000ක් (ඩොලර් 300/පවුම් 228) වැය කලද, ශ්‍රී ලාංකීක රසික, රසිකාවියන්ට, ඉහත සදහන් කල ආකාරයේ  Travis Shirleyගේ ප්‍රසංග අධ්‍යක්ෂනය යටතේ සිදුකරන, අති උත්කර්ෂවත් සජීවී ප්‍රසංගයක් දැක බලාගැනීමට නොහැකිවී ඇත. කොටින්ම එන්රික් ඉග්ලේසියස්ගේ(Enrique Iglesias) 'Love And Sex' ප්‍රසංගය සිය ශ්‍රී ලාංකීක රසික, රසිකාවියන්ට සලකා ඇත්තේ ඉතාම දිළිදු ආකාරයකටය.

එහෙත් ප්‍රශ්නයවී ඇත්තේ ශ්‍රී ලාංකීකයන් ගෙවූ මුදලට සරිලන තරම් ඉස්තරම්  ප්‍රසංගයක්  නොලැබීම නොවේ, එන්රික්ගේ ප්‍රසංගයේදී කාන්තාවක් ඔහුව සිපගැනීම සහ ඔහුට 'බ්‍රේෂියර්' එකක් විසිකිරීමය. එහෙත් මෙවැනි දෑ හෝ මීට සමාන බොහෝ දෑ අනන්තවත් එන්රික් ඉග්ලේසියස්ගේ ප්‍රසංග වලදී මෙන්ම වෙනත් බොහෝ ජනකාන්ත ගායකයන්/සංගීත කණ්ඩායම් සහභාගීවූ ප්‍රසංගවලදී දැකගත හැක්කකි. සුප්‍රකට බීටල් (Beatles) සංගීත කණ්ඩායමට (1964) ඇමරිකාවේදී මුහුණපෑමට සිදුවූ පහත සිදුවීම්  කිහිපය සදහන් වීඩියෝව එයට එක උදාහරණයක් පමණි. 

එමෙන්ම, 1990 දශකයේ මුල් භාගයේදී ඉමහත් ජනප්‍රිය ගායකයෙක්වූ  නාමල් උඩුගම වරක් සහභාගීවූ කටුනායක නිදහස් වෙළද කලාප ක්‍රීඩාංගනයේ පැවති ප්‍රසංගයකදී ඔහුට වේදිකාව මතට ගොඩවීමට ඉඩනොදී ඔහුව බදාගැනීමට, ඔහුව ඇල්ලීමට, ඔහුව සිපගැනීමට, ඔහුගේ කොන්ඩගස් ගලවා ගැනීමට ශ්‍රී ලංකික කාන්තාවන් පිරිසක් පොරකන අයුරු මම දුටුවෙමි. එහෙත් ඒ සම්බන්දන්යෙන් කිසිම අවස්ථාවක රටේ ජනාධිපති කිසිම ප්‍රකාශනයක් කරන අයුරු නොදුටුවෙමි. 

එහෙත් සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට අනුව නම්  එන්රික්ගේ ප්‍රසංගයේදී ශ්‍රී ලාංකීක කාන්තාවන්ගේ හැසිරීම අශීලාචාරය. අශිෂ්ටය. ඔහුට අනුව තමන් සිංහල බෞද්ධයෙක් ලෙස තරයේ විරුද්ධ, ලංකාවේ සංස්කෘතියට, සිංහලකමට, මනුෂ්‍යකමට, අපි රැකගෙන තිබෙන දේවලට, අපේ කම්වලට හානිකරන  කථා නොකරම බැරි ක්‍රියාවන්ය.  එපමණක්ම නොව මෙවැනි ප්‍රසංග සංවිධානය කරන ආයතනවලටද 'මඩු වලිගයෙන්'  තැලිය යුතු ක්‍රියාවකි.

සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ මෙම ප්‍රකාශය ඉහත කාන්තාවන්ගේ ක්‍රියාවන්වලට වඩා ශ්‍රී ලංකාවට හානියක් කර තිබේ. බ්‍රිතාන්‍යයේ BBC (පහත), SKY (පහත), Daily Mail (පහත), Daily Mirror(පහත), The Independent (පහත) සහ International Business Times (පහත) ආදී සියළු පුවත් වාර්තාවල් කියවා බැලීමේදී පෙනීයන්නේ, සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රකාශයට අනුව, ශ්‍රී ලංකාව තුල පැහැදිලිවම බාහිර සංස්කෘතියකට ප්‍රියකරන, එයට අනුගතවන පිරිසක් රටේ සිටින බවත්, ඒමෙන්ම එය රටේ තිබෙනවා යැයි කියන තමන්ගේමවූ සුවිශේෂ දේශීය සංස්කෘතියට තර්ජනයක් බවත්ය. 

ඉහත ප්‍රකාශනයට අනුව රටේ තිබෙනවා යැයි කියන තමන්ගේමවූ, ශීලාචාර, ශිෂ්ට, සුවිශේෂ, අපේකම ආරක්ෂා කරන  සංස්කෘතිය සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය  බව ඉහත සදහන් කල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රකාශයෙන්ම පැහැදිලිය. එයට හානිකරනවා යැයි කියන බාහිර සංස්කෘතිය බටහිර සංස්කෘතිය බව එනයින්ම පැහැදිලිය. මේ දෙක අතර ඇත්තේ කවරාකාර පරතරයක් ද ? පවත්වාගෙන යාමට අපේක්ෂා කරන්නේ කවර නම් පරාසයක්ද ? යන්න අවිනිශ්චිතය. එයට හොදම උදාහරණය සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාම වරක් බ්‍රිතාන්‍යයේ දෙවන එලිසබෙත් රැජින තමාට අතට අතදීම ගැන මහත් ආශ්වාදයෙන් සහ උන්මාදයෙන් කථා කරන අයුරැය. එය ඔහුට ඔහුගේ ජීවිත කාලයේදී ලැබූ ස්වර්ණමය අවස්ථාවක් බව කියනු අපි අසා සිටියෙමු. අද ඔහුම එන්රික් ගැන උන්මාදයට පත් තරුණියන්ට පමණක් නොව එම ප්‍රසංගය සංවිධානය කල පිරිස් වලට පවා  ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මකවූ පැරණි මෙලේච්ච දඩුවම් ක්‍රම ක්‍රියාත්මක කිරීමට යෝජනා කරයි. නොබෙල් සාම ත්‍යාගයට ඔහුගේ නම පලමුවටයට හෝ යෝජනා කිරීමට අදහසක් තිබුනේ නම් දැන් එයත් ඉවරය.

ඇත්තවශයෙන්ම, ශ්‍රී ලාංකීකයන් එතරම් ප්‍රකාශකිරීමට අකමැතිවුවද, ඔවුන් තමන්ගේ යැයි කියන දේශීය සංස්කෘතියේ සීමා-මායිම්, එහි දිග-පළල, එය නුතන යුගයට කෙතෙක් අදාලද යන්න සහ එය කෙතරම් යැල් පැනගොස් ඇද්ද යන්න ගැන හොදහැටි දනී. එමෙන්ම ඔවුන් යම් ආකාරයකට බටහිර සංස්කෘතියට, එහි උත්කර්ෂවත් බවට මෙන්ම එහි ප්‍රතිලාභ භූක්තිවිදීමට ද කැමැත්තක් දක්වයි. එහෙත් සිය ආගම, භාෂාව, කුඩා කල සිටම අනුගත නොවූ නිසා ඇතිවෙන චකිතය සහ ආගන්තුක බව නිසාත්, ආර්ථික බාධාවන් නිසාත් එවැනි බටහිර සංස්කෘතියට කැමති අයට පවා එයට නිසි ආකාරයට අනුගතවීමට නොහැකිව තිබේ. ජනාධිපතිවරයාගේ පුතා වුවද, රුපියල් 50,000 සිට 5,000 දක්වා මුදල් ගෙවා ටිකට්පත් ගෙන එන්රික්ගේ හෝ වෙනත් ඒ ආකාර ඕනෑම  ප්‍රසංගයකට ගියද ඔවුන් එවැනි කටයුතුවලදී තමන් පිටස්තරයන් හෝ අදාල සංස්කෘතියට ආගන්තුකයන් බව ඔවුන්ටම ප්‍රත්‍යක්ෂවේ. තවද බටහිර රටවලට ඇතුල්වුවද බොහෝ ශ්‍රී ලාංකීයන් එම රටවල නැවතත් කුඩා පන්සල්-දේවාල ආදිය ගොඩනගාගනිමින් නැවතත් තමන්ට හුරුපුරුදු සංස්කෘතියම සොයා යන්නේ ඒ නිසාය. ඇතමෙක් බටහිර  සංස්කෘතියේ ඇති සාරය හෙවත් ක්‍රීම් (cream) එක වෙනුවට කොටස් (crack) තෝරා ගනිති. එනම් බීතෝවන් (Beethoven) / මොර්සාඩ් (Mozart) ආදීන් වෙනුවට බොබ් මාලී (Bob Marley) තෝරාගනිති. ඒ අනුව හෝ මහා සම්ප්‍රදායෙන් බැරි නම් චූල සම්ප්‍රදායෙන් හෝ බටහිර  සංස්කෘතියට අනුගතවීමට උත්සහ කරති. එය කබලෙන් ලිපට වැටීමක් වීමටද පුළුවන. 

කෙසේවුවද, පියදාස සිරිසේන නව කථා ලියන යුගයේ සිටම මෙම තත්වය සිංහල ජනයා අතර සාකච්ඡාවට ලක්වෙන අතර එය සම්පුර්ණයෙන්ම අළුත් තත්වයක් නොවේ. සිංහල භාෂාවේ එන 'උණු නිසා බීමටත් බැරි, කිරි නිසා අහක දැමීමටත් නොහැකි' යැයි යන උපහරණය මේ තත්වය එක්තරා ආකාරයකට පහදයි. විසදුම ලෙස ශ්‍රී ලාංකීකයන් වැඩි දෙනෙක් තෝරාගැනීමට කැමැත්ත ඇත්තේ කිරි පමණක් නොව ඇල් වතුරද නිවා බීමටය. එය උණු කිරි වීදුරුක් තරම් ප්‍රබෝධමත් පානයක් නොවන බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නොවේ. එහෙත් කිරි තියා 'පාන්' කියාගන්නවත් බැරි රටක ?

   

කෙසේවුවද, රටේ තිබෙනවායැයි කියන තමන්ගේම වූ, ශීලාචාර, ශිෂ්ට, සුවිශේෂ, අපේකම ආරක්ෂා කරන දේශීය සංස්කෘතියකටත් ගෝලීය වශයෙන් සංස්කෘතිය ලෙස සැලකිය හැකි බටහිර සංස්කෘතියක ප්‍රවණතාවයන්ටත් ගොදුරුව සිටින ශ්‍රී ලාංකීකයන්ගේ සංස්කෘතික සහ සමාජ අර්බුදය තේරුම්ගැනීමට එන්රික් (Enrique) ගේ ප්‍රසංගය හරහා ගොඩනැඟුණු මෙම සිද්ධිදාමයද හොද පිටුවහලක් සපයන බව පැහැදිලිය. 

*රුසියානු ජාතික Pavel Tchelitchew (1898-1957) විසින් 1938 දී අදින ලද PHENOMENA (ප්‍රපංච/සංසිද්ධි) චිත්‍රය. 

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා
(28/12/2015). 

ඉපැරණි සෝවියට් නිර්මාණ සිහිකැදවන අප්‍රිකානු පුනරුදයේ ස්මාරක

උතුරු කොරියාවේ Mansudae කලා ආයතනය බටහිර අප්‍රිකාවේ සෙනෙගාල් රාජ්‍යයේ ඩකාර් (Dakar) අගනුවර සෑදු මීටර් 49 උස 'අප්‍රිකානු පුනරුදයේ ස්මාරකය' (The African Renaissance Monument) මෑත යුගයේ නිර්මාණය කල දැවැන්තම තඹ ස්මාරකවලින් එකකි. 

ඒ සදහා  බ්‍රිතාන්‍ය පවුම් මිලියන 17ක් වැයවූ බව ගනන් බලා ඇත. 2006 වසරේ දී ඉදිකිරීම ආරම්භකල මෙම නිර්මාණය සෙනෙගාලය ප්‍රංශ යටත්විජිත පාලනයෙන් නිදහස්වී වසර 50 යෙදුන 2010 අප්‍රියල් 04 දින අප්‍රිකානු රාජ්‍ය නායකයින් 50 දෙනෙකුගේ සහභාගීත්වයෙන් විවෘත කර ඇත. 

අප්‍රිකාව වහල්භාවයෙන් සහ අන්ධකාරයේ බැමිවලින් මීදී නිදහස් ජාතීයක් ලෙස පෙරට යෑම මෙම නිර්මාණයට තේමාව වී තිබේ. භූමියේ උස අනුව සැලකුවිට 'අප්‍රිකානු පුනරුදයේ ස්මාරකය' මීටර් 100ක් උස ඇමරිකානු නිදහස් ප්‍රතිමාවට වඩා උසය.

පැරණි සෝවියට් දේශයේ කොමියුනිස්ට් නායකයන් සිහිවීමට තනා ඇති දැවැන්ත තඹ ස්මාරකවලින් පසුව ලෝකයේ වැඩිම දැවැන්ත තඹ ස්මාරකන් ප්‍රමාණයක් ගොඩනගා ඇති රට උතුරු කොරියාවය. එයිනුත් බොහොමයක්ම නිර්මාණ තනා ඇත්තේ උතුරු කොරියාවේ Mansudae කලා ආයතනය විසිනි. 

ඔවුන්ගේ ජාත්‍යන්තර ඒකකය වන Mansudae Overseas Projects ආයතන මෙවැනිම තඹ ලෝහයෙන් නෙලා ඇති දැවැන්ත ස්මාරක දෙකක් අප්‍රිකාවේ දකුණු දිගින් පිහිටි බොස්ට්වානා රාජ්‍යයේ (The Three Dikgosi Monument of Botswana) සහ බටහිර අප්‍රිකාවේ බෙනී  රාජ්‍යයේ (A statue of Béhanzin in Benin) නිර්මාණය කර ඇත. 

මේ සෑම අප්‍රිකානු නිර්මානයකම පොදුවේ දැකිය හැකි ලක්ෂණයක් වනුයේ එම ස්මාරකයන් සියල්ලම පැරණි සමාජවාදී සෝවියට් රුසියාව නිර්මාණය කල මාක්ස්, ලෙනින්, එංගල්ස්, ස්ටැලින්, කෘශේෂෙෆ් මෙන්ම වෙනත් නිර්මාණ රාශියකත්, චීනයේ සහ උතුරු කොරියාවේ ඇති වෙනත් සමාජවාදී නායකයන්ගේ  සහ ස්මාරකවලටත් සමානකම් විදහාපෑමය. ඒ අනුව මෙම නව අප්‍රිකානු ස්මාරකයක්ද වාමාංශික ප්‍රචාරක කලාවේ තවත් කැපීපෙනෙන නිර්මාණයන් ලෙස හදුනාගත හැක. 

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා. 

16/12/15. 

මහත්මා ගාන්ධි මීගමු ජනයා අමතයි, ඉන්දියානු නිදහස් සටනට සහය ඉල්ලයි, ජනයා දහස් ගණනින් මුදල් ආධාර පිරිනමයි - ලංකා ඉතිහාසයෙන් මකාදැමු 1927 යෙදුනු මහත්මා ගාන්ධිගේ මීගමු සංචාරය.

මහත්මා ගාන්ධි එක්කෝ මීගමුවට පැමිණ තිබේ, නැතිනම් ඔහු මීගමුව හරහා ගොස් තිබේ, යැයි මම බොහෝ කලකට පෙර සිටම සැක කලෙමි.  ඒ, ඒ සම්බන්ධයෙන් ලද ආරංචි සහ තොරතුරු කිහිපයක් නිසාය. 

මට මතක ලෙස මෙම කරුණ ගැන ප්‍රථමයෙන්ම මගේ අවධානය යොමුකලේ මීගමු කොච්චිකඩේ තෝප්පුව ප්‍රදේශයේ තරුණ ක්‍රිස්තියානි ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ (YCS) ක්‍රියාකාරිකයෙකු වූ 'ජෙරොම්' ය. ඒ 1991 දී පමණය. ඔහු මට පැවසු ලෙස මහත්මා ගාන්ධි මීගමු කොච්චිකඩේට පැමිණ තිබේ. එමෙන්ම එම ගමන සිහිවීමට ඔහු තෝප්පුව ප්‍රදේශයේ පැලයක්ද පැලකර ඇති බව ඔහුට කවුරු හෝ කියා තිබේ. ඒ බව ඉන් වසර දහයකට පමණ පසුවද, එනම් 2000 දී පමණ, එවකට ඉංග්‍රීසි ගුරුවරයෙකු ලෙස සේවය කල ජෙරොම් මට නැවත  මතක් කරන ලදී. එහෙත් අපට අද වෙන තුරුම මහත්මා ගාන්ධි මීගමු තෝප්පුවේ පැලයක් පැලකලේ කොහේද යන්න සොයාගත නොහැකි විය. 

පසුකාලයකදී, මහත්මා ගාන්ධි හලාවතට පැමිණ C.E. කොරයා මහතාගේ 'සීගිරි' නිවසේ නවාතැන් ගත්බව පුවත්පත්වලින් කියවුවෙමි. 2006 වසරේ ජනවාරි 29 වැනි දින ලංකාවේ Sunday Observer පුවත්පතේ පළවූ කොරයා පවුලේ පුත්‍රයෙක් වන Sri Sangabo Corea ලියූ 'Tribute to a father: C. E. Victor S. Corea' ලිපියට අනුවද, 2011 වසරේ ජුලි 09 දින Daily News පුවත්පතේ පළවූ 'Gandhi - A guest at Sigiriya' ලිපියට අනුවද ගාන්ධි හලාවතට පැමිණ C.E. කොරයා මහතාගේ 'සීගිරි' නිවසේ නිසැකවම නවාතැන් ගත්බව දැනගත්තෙමි. 

C.E. කොරයා හෙවත් Charles Edgar Corea මහතා හලාවත සංගමයේද, පහතරට වැවිලි කරුවන්ගේ සංගමයේද, 1924 දී ලංකා ජාතික සංගමයේ ද  සභාපතිවරයා වූ අතර ඔහු මහත්මා ගාන්ධිගේ ශ්‍රී ලාංකා ගමන සංවිධානය කල තැනැත්තෙකි. එමෙන්ම මහාචාර්ය කුමාරි ජයවර්ධනයන්ගේ 'Nobodies to Somebodies' The Rise of the Colonial Bourgeoisie in Sri Lanka (2007) කෘතියේ 195 වෙනි පිටුවේ එන විස්තරවලට අනුව නම් C.E. කොරයා වූකලී යටත්විජිත යුගයේ බිහිවූ අනෙක් ප්‍රභූන් මෙන් අරක්කු වෙළදාමේන් ධනවතෙක් නොවූ හුදෙක් වැවිලි කර්මාන්තයෙන්ම ධනවතෙක් වුවේකි. ඒහින්, ලංකාවේ වෙනත් කිසිම ප්‍රභූවරයෙකුගේ නිවසකට වඩා මහත්මා ගාන්ධිට  C.E. කොරයාගේ නිවසේහි නවාතැන්ගැනීමට හොද හේතුවක්ද තිබුණි.   

එහෙත් ඒ ගමන ගැන සදහන් කිසිම ලිපියක මහත්මා ගාන්ධි හලාවතට පැමිණයේ කුමන මාර්ගයක් ඔස්සේද? මීගමුව හරහාද? මහත්මා ගාන්ධි හලාවතදී කලේ C.E. කොරයාගේ නිවසට යෑම පමණක්ද? ඔහු හලාවත කිසිදු ජන රැළියක් ඇමතුවේ නැතිද? යන්න ගැන කිසිවක් සදහන් නොවේ.  සාමාන්‍යයෙන් කොළඹ සිට හලාවතට යන මාර්ගය වැටී ඇත්තේ මීගමුව හරහාය. එමෙන්ම ගාන්ධි හලාවතට යන අතරතුර නයිනමඩම ප්‍රදේශයේ 'ස්වරාජ්‍ය පුර' නමින් කොරයාවරුන් තැනූ නිවාස කිහිපයකින් යුතු ගමක් නම්  කිරීමට සහභාගීවූ බව සදහන්ය. නයිනමඩමට යායුත්තේ ද මීගමුව හරහාය. එහෙත් මහත්මා ගාන්ධි මීගමුව හරහා හලාවත පිහිටි C.E. කොරයාගේ නිවසට ගමන්කල බවක් සදහන් නොවේ. කොටින්ම නිදහසින් පසු බිහිවූ ශ්‍රී  ලංකා ඉතිහාසය නැවත රචනා කිරීමේ  ක්‍රියාවලියේදී මහත්මා ගාන්ධිගේ ලංකා ගමන ගැන යම් ඉඩක් වෙන්කර තිබුනේ නම් එයින් ද මීගමුව යන්න මැකී ඇත. (මහත්මා ගාන්ධි නවාතැන්ගත් C.E.කොරයාගේ හලාවත සීගිරි නිවසේ කාමරය ඉන්දියානු ගෘහනිර්මාණ ශිල්පයට නැවත පිළිසකර කරති අයුරු පහතින් වේ.) 

මහත්මා ගාන්ධි සහ මීගමුව ගැන තවත් අපුරු කරුණක් මට නැවත කියවීමට ලැබුණි. ඒ කලක් කොලඹ සරසවියේද, දැන් නෙදර්ලන්තයේ Leiden සරසවියේද සේවය කරන ඉතිහාසය පිළිබඳ මහාචාර්යවරියක් වන නීරා වික්‍රමසිංහ ගේ 'Dressing the Colonised Body: Politics, Clothing and Identity in Colonial Sri Lanka (2003)' කෘතියේ පිටු 26-27වල සහ නැවතත් ඇයගේම 'Sri Lanka in the Modern Age. A history of contested identities (2006)' කෘතියේ පිටු 150-152ද එන සටහනකය. එම විස්තරවලට අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම නිදහස් දිනය සැමැරීමට මීගමුව දිස්ත්‍රික් නාගරික සභාව (Urban District Council) සංවිධානය කල ප්‍රධාන නිල උත්සවයේදී මීගමු ජනයා ඉංදියාවට නිදහස දිනාදුන් මහත්මා ගාන්ධිව අනුස්මරණය කරමින් විනාඩියක නිශ්ශබ්දතාවයක සිටින ලද බව දැක්වේ. 

මහාචාර්ය නීරා වික්‍රමසිංහ දක්වනුයේ කතෝලිකයන් බහුතරක් වෙසෙන මීගමුවේ එම නිදහස් උත්සවයේදී ශ්‍රී ලංකාවේ නිදහස දිනාගැනීමට සම්බන්ද කිසිවකු සමරන්නේ නැතිව, ශ්‍රී ලංකාවේ නිදහසට කිසිසේත්ම සම්බන්දක් නැති, ඉංදියාවේ මහත්මා ගාන්ධිව සමරමින් මීගමුව දිස්ත්‍රික් නාගරික සභාවේ එවකට සභාපතිවරයා (C.M.ප්‍රනාන්දු) ප්‍රකාශකලේ ගාන්ධිමෙන් නිදහස දිනාගැනීමට සටන්කල හෝ ආගම් සහ ජාතීන් එක්සේසත් කිරීමට සමත් කිසිම නායකයෙකු ශ්‍රී ලංකාවේ නොසිටි බව යැයි දක්වයි. ඇගේ වචනයෙන්ම නම් එය දක්වා ඇත්තේ මෙසේය: "By honoring the Indian nationalist leader instead of any sons of the soil, any  Ceylonese national hero, the chairman of the Negombo UC was making a clear and uncompromising political statement. Ceylon had no real nationalist fighter, no leader of the messes who united or attempted to unite classes, castes and religions of the caliber of Mahatma Gandhi."  (Dressing the Colonised Body: Politics, Clothing and Identity in Colonial Sri Lanka, (2003), page 26)

කෙසේවුවද, ඇය ද මීගමුව සහ මහත්මා ගාන්ධි  අතර තිබු සම්බන්ධය කුමනාකාරදැයි හරියටම හදුනාගත් බවක් නොපෙනේ. ලංකාවේ ඉතිහාස රචකයින් ඉතිහාසය ලිවීමේදී බිම් මට්ටමේ ඇති කරනු කරනාවලට දක්වන්නේ අඩු වැදගත්කමක් යැයි නිතර ලියන (2006, page x), ඒ ගැන අපට ඉගැන්වූ ඇය, ඉහත මීගමුවේ පැවති  ප්‍රථම නිදහස් දින සමරුවේදී මීගමුව දිස්ත්‍රික් නාගරික සභාව මහත්මා ගාන්ධිට මේසා විශාල වැදගත්කමක් දීමට සහ ඔහුගේ කාර්යභාරය ගැන මෙතරම් පැහැදීමකින් කථාකලේ ඇයිදැයි සොයාබැලුවෙ නම් ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාස රචකයින් සැගවීමට උත්සහකල තවත් වැදගත් තොරතුරක් මතුකර ගැනීමට තිබුණි. එහෙත් ඇයගේ අධ්‍යානය හුදෙක් මීගමුව ගැන ඉලක්ක කරගත්තක් නොවුයෙන්, ඇයට එම කරුණු ගැන වඩාත් ගැබුරින් අධ්‍යනය කිරීමේ අවශ්‍යතාවයක් නොතිබීමට ඇත.

කෙසේවුවද, ඉහත සදහන් කල සියලු තොරතුරු මහත්මා ගාන්ධි මීගමුවට පැමිණ තිබේදැයි යන්න ගැන වඩාත් අධ්‍යනය කිරීමට මා පොලබවන ලදී. එහි ආරම්භයක් ලෙස ප්‍රථමයෙන් සොයාබැලුවේ මහත්මා ගාන්ධි ලංකාවට පැමිණි ඇත්තේ කවදාද? ඔහු කීවරක් ලංකාවට පැමිණ තිබේද? ඔහු කොපමණ කාලයක් ලංකාවේ ගතකර තිබේද? එහිදී ඔහු ආගිය තැන් මොනවාද? කල-කී දෑ මොනවාදැයි සොයාබැලිමය. මෙහිදී මට සොයාගැනීමට හැකිවුයේ මහත්මා ගාන්ධි එකම එක වතාවක් ලංකාවට පැමිණ තිබේන බවය. ඒ 1927 නොවැම්බර් මස 12 වෙනිදාය. එම දිනයේ සිට ලංකාවේ පළවූ පැරණි පුවත්පත් වාර්තා සොයා බැලීමේදී  මහත්මා ගාන්ධි ප්‍රථමයෙන් දින 05ක් කොළඹද, අනතුරුව මීගමුවේද, පසුව කුරුණෑගල, මාතලේ, මහනුවර, බදුල්ල, නුවරඑළිය, ගාල්ල සහ යාපනයේ ද රැස්වීම් මාලාවක් කරමින් සති තුනක කාලයක් ගතකර ඇත. ඉහත නගර අතරින් මීගමුව හැර අන් සෑම නගරකටම  මහත්මා ගාන්ධි පැමිණි බව බොහෝ තැනවල සදහන් වුවද ඔහු මීගමුවට පැමිණි බව නිෂ්චිතවම සැකහැර දැනගත්තේ පහතින් දැක්වෙන 1927 නොවැම්බර් මස 18 වෙනිදා පළවූ Ceylon Independent පුවත්පතේ සදහන් කර ඇති ප්‍රවෘර්තියකිනි. 

එම ප්‍රවෘර්තියට අනුව මහත්මා ගාන්ධි 1927 නොවැම්බර් 17 වෙනි බ්‍රහස්පතින්දා උදේ 8.30 ට මීගමුවට ලගාවී ඇත. ඔහු එන අතරමග පැලියගොඩ ප්‍රදේශයේ ද කලින් සැලසුම් නොකළ පිළිගැනීමකටද ගොඩවී ඇත. ඒ මගදෙපස රැස්ව සිටි ජනයාගේ පෙරෙත්ත කිරීම නිසාය. කෙසේවුවද, මහත්මා ගාන්ධි එනතුරු මීගමු ජනයා මගදෙපස රැස්ව පුලපුලා බලාසිටි බව දැක්වේ. ප්‍රධාන උත්සවය පවත්වා ඇත්තේ මීගමු නගර සභා ශාලාවේය. ( එය වත්මන් නගර සභා ශාලාව නොවේ - පැරණි මහඅධිකරණ ශාලාවය). මහත්මා ගාන්ධිව පිළිගැනීම සදහා නගර සභා ශාලාව අසල විශාල තොරණක් ද ඉදිකර තිබු බව සදහන් කර තිබේ. මහත්මා ගාන්ධිව පිළිගැනීමට එවකට නගරාධිපති C.H. Z. ප්‍රනාන්දු මහතා ද, A.E. අසරප්පා මහතාද, H.D.Z.සිරිවර්ධන මහතාද කටයුතු කර ඇත. අනතුරුව රැස්ව සිටි ජනයා අමතා මහත්මා ගාන්ධි දේශනයක් කර තිබේ. කථාව අරභමින් මහත්මා ගාන්ධි පවසා ඇත්තේ තමන් මීගමුවේ සුන්දරත්වය දැක වශීවූ බවයි. ඇත්තවශයෙන්ම, මීට පෙර මීගමුවට ප්‍රථමවරට දුම්රිය පැමිණි දා (එය මෙතනින් කියවිය හැක) පිළිබඳ ලිපියේ මම සදහන් කල ලෙස ලංකාවේ දුම්රිය සේවය ගැන 1910 දී පොතක් ලියු Henry William Cave මීගමුවේ සුන්දරත්වය ගැන සදහන් කිරීමට භාවිතා කල 'picturesque town'  හෙවත්  'චිත්‍රසදෘශ්‍ය, නැතහොත් චිත්‍රාකාර, දර්ශනීය නගරයක්' යන්න මහත්මා ගාන්ධි ද මීගමුව සම්බන්දයෙන් භාවිතා කරනු ලබයි. ඒ අනුව මීගමුව එදා කෙතරම් සුන්දර නගරයක්ව තිබීමට ඇත්ද ? 
එලෙස කථාව ආරම්භකරමින් මහත්මා ගාන්ධි ප්‍රකාශකරනුයේ ඔබේ නගරයේ (මීගමුවේ) ජීවත්වන මගේ රටේ මිනිසුන් (ඉන්දියානුවන්) සිය සංස්කෘතික අනන්‍යතාවය අනුව ජීවත්වෙනු ඇතැයි මම බලාපොරොත්තුවන අතර ඔවුන්ව අසල්වැසියන් සේ උපේක්ෂාවෙන් බලාකියා ගන්නා ලෙස මීගමු ජනයාගේන් තමන් ඉල්ලා සිටීන බවයි. 

තවද ඉන්දියානුවන් දුප්පත්කමටත්, සාගතයටත් එරෙහිව තමන්ගේම වූ ස්ව රාජ්‍යයක් වෙනුවෙන් කරන සටනට සහය සහ ආධාර දෙන ලෙසත් ඉල්ලයි. ස්ව රාජ්‍යයක් සදහා තමන්කරන සටනේදී මීගමු ජනයාට නිහඩව සිටිය නොහැකි බව තමාට විශ්වාස යැයිද, තමාගේ මෙම ගමන හේතුකොටගෙන ඔබගේ වගකීම සම්බන්ධයෙන් ඔබ නැගී සිටින්නේ නම් හෙතෙම ඉතා සතුටුවන බවද මහත්මා ගාන්ධි දක්වයි. අනතුරුව නගරාධිපති C.H. Z. ප්‍රනාන්දු මහතා සහ A.E. අසරප්පා මහතා සභාව අමතා මහත්මා ගාන්ධිගේ සේවය අගයකරමින් ගුණකථන පවත්වා ඉන්දියානු නිදහස් සටනට ඔහුගේ කැපවීමත්, ඔහුගේ ලංකා ගමන ශ්‍රී ලංකාවටද නිදහස පිළිබඳ අළුත් බලපොරොත්තු දල්වන බවක් ද දක්වා ඇත. අනතුරුව මහත්මා ගාන්ධිට රෝස වතුර ඉස අසිරි ගැන්වීමක් සිදුකර ඇත. අනතුරුව H.D.Z. සිරිවර්ධන මහතා අතින් මීගමු ජනයා එකතුකළ රුපියල් 1,860 ක මුදලක් මහත්මා ගාන්ධිට පිරිනමා ඇත. 

රැස්ව සිටි ජනයාගේ ඔල්වරසම් මැද අනතුරුව මහත්මා ගාන්ධි මීගමුවේ සිට මාදම්පේ සහ හලාවත බලා පිටත්ව ගොස් ඇත. ඒ යන මග අතරතුර, සැලකියයුතු ඉන්දියානු සම්භවක් සහිත ජනයා විශාල පිරිසක් ජීවත්වූ, මීගමු කෝච්චිකඩේ දීද විශාල පිලිගැනීමේ උත්සවයක් පවත්වා ඇත. ඇතැම්විට මහත්මා ගාන්ධි කෝච්චිකඩේ දී පැලයක් සිටවීමටද ඇත, එහෙත් ඒ පිළිබද ලිඛිත සාක්ෂි නැත. පෙනීයන ලෙස  මහත්මා ගාන්ධි හලාවත C.E. කොරයාගේ නිවසේහි නවාතැන්ගැනීමට යන්නේ මෙලෙස මීගමුවේ කටයුතු අවසන් කිරීමෙන් අනතුරුවය. එහෙත් කලින් කියූ ලෙස එම ගමන ගැන තොරතුරු සදහන්වුවද මීගමුව ගැන කිසිවක් සදහන් නොවීම ගැන මම පුදුමවෙමි. 

කෙසේවුවද, එක කරුණක් නම් පැහැදිලිය එනම් ඉතිහාසයෙන් කෙතරම් මකා දැමීමට උත්සහ කලද, ඉතිහාස රචකයින් කෙතෙක් සගවා තැබීමට උත්සහකලද, 1927 නොවැම්බර් 17වෙනි දින ඉන්දියානු නිදහස් සටනේ වීරයකු මෙන්ම අවිහිංසාවාදයේ පියා ලෙසද හදුන්වන  මහත්මා ගාන්ධි නිසැකවම මීගමුවට පැමිණ එහි ජනරැලියක් පවත්වා ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම නිදහස් දිනය සැමැරීමට මීගමුව දිස්ත්‍රික් නාගරික සභාව (Urban District Council) සංවිධානය කල ප්‍රධාන නිල උත්සවයේදී මහත්මා ගාන්ධිව අනුස්මරණය කරමින් විනාඩියක නිශ්ශබ්දතාවයක දැක්වීම පිටිපස ඔහුගේ මීගමු ගමන ගැන මෙනෙහි කිරීමක්ද කැටිකොටගත් බව පැහැදිලිය.  

මහත්මා ගාන්ධිගේ ලංකා ගමන සම්බන්දයෙන් ශ්‍රී  ලංකාවේ නිදහසින් පසු ලියවුනු සෑම ලියවිල්ලකින්ම පාහේ ඔහුගේ මීගමු ගමන ගැන සදහන් නොකිරීම සම්බන්දයෙන් ඇසිය යුතු ප්‍රශ්නයක් වේ. එනම්, ශ්‍රී  ලංකාවේ ඉතිහාසය මෙන්ම වෙනත් බොහෝ දේ ලියන රචකයින් මීගමුවට හිමිවියයුතු අවශ්‍ය අවධානය සහ වැදගත්කම ලබා නොදී එය හුදෙක් ධීවර ගමකට, විජාතික ගතිසිරිත් ඇති පිරිස් ජීවත්වෙන භූමිකඩක් ලෙස පමණක්  සිතා සිටින්නේද? නැතහොත් මීගමුවට හිමි අවධානය සහ වැදගත්කම ලබාදීම තුල ඔවුන් විචිත්‍රණය කරමින් යන 'අපුර්ව සිහිනය' මෙන්ම ඔවුන්ගේ මනස් ඍෂ්ටිය ද බිද වැටෙන්නේද ?

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා
11/12/2015

සෞදි අරාබියේ දී ගල් ගසා මරාදැමීමට නියමිත ශ්‍රී ලාංකීක කත වෙනුවෙන් අද උද්ගෝෂණය කරන මිතුර මිතුරියනි, අෂ්රාෆ් ගැනත් හඩ නගන්න !!!

චීනය, ඉරානය, පකිස්ථානය, ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය හැරුන විට වැඩියෙන්ම මරණ දඩුවම පමුණවන අනෙක් රට සෞදිය අරාබියය. 

මේ වසරේ මේ දක්වා පමණක් 151 කට  සෞදිය  මරණ දඩුවම පමුනවා තිබේ. ඉන් බොහෝ දෙනෙක් සෞදියේ රැකියාවට පැමිණි විදේශිකයන්ය. ඔවුන්ගෙන් 43 දෙනෙක්ම මත්පැන් සහ මත්ද්‍රව්‍ය සදහාද, විවාහයෙන් පිටස්තර ලිංගික සබදතා සම්බන්දෙන් 07 දෙනෙකුටද මරණ දඩුවම පමුනවා තිබේ. ශ්‍රී ලංකික කාන්තාව අයත් වන්නේද ඉහත විවාහයෙන් පිටස්තර ලිංගික සබදතා පැවැත්වූයේ යැයි කියන ගොඩටය. 

වෙනත් රටක නම් එය මරණ දඩුවම පැනවීමට තරම් දෙයක් නොවනු ඇත. එහෙත් සෞදියේ ක්‍රියාත්මකවන ශාරියා නීතියට අනුව නම් එය බරපතල අපරාදයකි. එමෙන්ම සෞදියේ රැකියාවට පැමිණෙන ඕනෑම කෙනෙකු එහි ෂරියා නීතියට යටත්ව කටයුතු කරන බවට ගිවිසුමකින් බැදේ. එහින් ෂරියා නීතියට අනුව කටයුතු කිරීමට සෞදියට නිත්‍යානුකූල අයිතියක් තිබේ යැයි සෞදි රජය මීට පෙර අවස්ථා කිහිපයකදීම දක්වා තිබේ. 

එහෙත්, ෂරියා නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී සෞදි රජය වෙනත්   ශාරියා නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන රටවල් තරම්වත් විනිවිද භාවයකින් කටයුතු නොකරන බවත්, වරදකරුවන්ට දඩුවම් පැමිණවීමේදී සෞදිය අනෙකුත් ඉස්ලාමීය ෂරියා නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන රටවල් තරම්වත් සාධාරණ සහ නම්‍යශීලී ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය නොකරන බවත්, චුදිතයන්ට තම නිදොස්භාවය ඔප්පුකිරීමට ප්‍රමාණවත් කාලයක් සහ අවස්ථාවක් නොදෙන බවටත් චෝදනා එල්ලවී තිබේ.

ඒ ඉස්ලාමීය ෂරියා නීතිය සහ එහි ගල් ගසා මරාදැමීම වැනි දඩුවම් ක්‍රම කිසිසේත්ම නුතන ශිෂ්ටාචාරයේ මුලික ඇගයීම් සහ පිළිගැනීම්වලට අනුව නොගැලපෙන, අමානුෂික සහ යල්පැනගිය නීති පද්ධතියක් යැයි නගන හඩට අමතරවය. 

එහින්, ෂරියා නීතිය යටතේ වුවද සෞදියේ යුක්තිය පසිදලීමේ ක්‍රමය ගැන ලෝකයේ විශාල විරෝධයක් තිබේ. විශේෂයෙන්ම සෞදි රජගේ සහ එහි කුමාරවරුන්ගේ පාලනය ඉස්ලාමීය ඉගැන්වීම් වලට පවා පටහැනියැයි ඉගැන්වූ  Sheikh Nimr Baqir al-Nimr, Dawood Hussein al-Marhoon, Abdullah Hasan al-Zaher සහ Ali Mohammed Baqir al-Nimr යන ෂියා (Shi'a) ආගමීක ක්‍රියාකාරීන් පවා සෞදි රජය ඝතනය කලේ ඉස්ලාමීය ෂරියා නීතිය නාමයෙනි. 

ඉහත ක්‍රියාකාරීන්ට මරණ දඩුවම පැනවීමේදී සෞදිය භාවිතයට ගත්තේ මෙතෙක්  සෞදිය භාවිතයට නොගත් එහෙත් ඇෆ්ගනිස්ථානය, ඉරානය සහ (2013 වර්ෂයට පෙර) පකිස්ථානය වැනි මුස්ලිම් රටවල් භාවිතා කරන 'Apostasy' හෙවත් ඉස්ලාමීය ආගමික ඉගැන්වීම් විකෘති කිරීම් හෝ නොමග යැවීම නම් චෝදනාවය. 

එහි අලුත්ම ගොදුර වී ඇත්තේ පලස්තීන ජාතික කවියෙකුවන අෂ්රාෆ් ෆයාඩ් (Ashraf Fayadh) නම් කලාකරුවා සහ නිදහස් චින්තකයාය. පලස්තීන යුද්ධ භූමියේ සිට සෞදියට සංක්‍රමණය වී ඇති අෂ්රාෆ් ගේ කවි මගින් මුස්ලිම් ආගම ප්‍රශ්නකරන බවත්, ඉස්ලාමීය ප්‍රදේශ තුල නිරාගමික (atheism) මතයන් ප්‍රචලිතකරන බවටත් සෞදිය චෝදනා කරයි. පසුගිය නොවැම්බර් 23 දා (23/11/15) සෞදි බලධාරීන් විසින් අෂ්රාෆ් ෆයාඩ් (Ashraf Fayadh)ට මරණ දඩුවම පැනවූ අතර කොයියම්ම හෝ සිකුරාදාවක ඔහුගේ හිස ගසා මරා දැමීමට නියමිතය. 

අෂ්රාෆ් ෆයාඩ්ට මරණ දඩුවම පැනවීම අසාධාරණ බවත් එය හුදෙක් ඒක පාර්ශික, අයුක්ති සහගත තීන්දුවක් බවත්, එය පැමිණවීම වලක්වාලන ලෙසත් ඉල්ලමින් ලොව පුරාම මානව හිමිකම් සංවිධානය, කලාකරුවන් මාධ්‍යවේදීන්, බුධිමතුන්, සිවිල් සංවිධාන සහ පුද්ගලයන් රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික මට්ටමෙනුත්, සාමුහික වශයෙනුත්, පෞද්ගලිකවත් සෞදි රජයට බලපෑම් කරමින් සිටී. 

සෞදී අරාබියෙදී ගල් ගසා මරාදැමීමට නියමිත අපේ රටේ කාන්තාවගේ ජීවත්වීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් කොලඹ එක්සත් ජාතීන්ගේ කාර්යාලය ඉදිරිපිට සහ සෞදී අරාබි තානාධිපති කාර්යාලය ඉදිරිපිට අද (03/12/2015) උද්ගෝෂණය කරන මිතුර මිතුරියනි, පලස්තීන ජාතික අෂ්රාෆ් නම් කවියාගේ මරණ දඩුවමට එරෙහිවද හඩ නගන්න. 

එය සෞදී අරාබියාවේ ජීවත්වන, වැඩකරන, සෑම කෙනෙකුටම කෘර වධබන්දනවලින් තොරව ජීවත්වීමට ඇති අයිතිය තහවුරු කිරීම සදහා මේ මොහොතේ ලෝකයේ සෑම ප්‍රගතිශිලියෙකුම කරන උත්සාහයට මහගු රුකුලක් වනු ඇත !!!! 

අෂ්රාෆ් ෆයාඩ්ගේ නිදහස ඉල්ලා Amnesty සංවිධානය සකස්කර ඇති පෙත්සමට මෙතනින් පිවිසිය හැක.

https://www.amnesty.org.uk/actions/free-ashraf-fayadh-saudi-arabia-palestinian-poetry-apostasy-execution

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා
03/12/2015.