අපි යුක්තිය ඉල්ලන්නේ ඇයි?

Can one do evil without being evil? කාට හරි පුලුවන්ද දුෂ්ට වැඩකරන්න එයා ඇත්තටම දුෂ්ටයෙක් නොවී? Hannah Arendt (1963) අහපු මේ ප්‍රශ්නය ඇගේ පොත (Banality of Evil) කියවපු දවසේ ඉදලා මගේ හිතේ පැලපදියම් වෙච්ච ප්‍රශ්නයක්. 

මනුස්සයෝ විදිහට ඉන්න අමුනුස්සයෝ කොහේ හරි සිදුකරපු මේලේච්ච ක්‍රියාවක් ගැන කියවන්න, දකින්න ලැබෙන හැම වාරයක් ගානෙම මට ඔය ප්‍රශ්නය මතක්වෙනවා. අපේ රටේ, අපේ ගමේ, අපේ පළාතේ, අපි දන්න කියන අයට වෙච්ච් විනාසේත් එක්ක මට ඔය ප්‍රශ්නේ, ආපහු, ආපහු, ආපහු පාරක් මතක් වෙනවා. එත් එක්කම මතක්වෙන තව දෙයක් තියෙනවා, ඒ අනෙකාගේ දුෂ්ට කම් තුලත් දුෂ්ටයෙක් නොවී ඉන්න ඕනෑයි කියන එක. එහෙම නොවුනොත් අපිත් නතර වෙන්නේ එතනමයි. 

අන්තිම මෙලෙච්ච අපරාදයක් සිදුවුනත් අපේ සිත් තුල දුෂ්ටකම් රජකරවන්න ඉඩනොදී සාමයෙන් පසුවෙන්න සැලැස්වීමට අපේ ධර්මයත්, අපේ කාදිනල්තුමා ඇතුළු අපේ ආගමීක නායකත්වයත් සමත්වුනා. අපිට වෙච්ච දේ ගැන අපි පළිගන්න ගිහින් අනේකාව විනාශ කරන්න අපේ මිනිස්සු කටයුතු කලේ නැහැ. අපව දුෂ්ටයන් කරන්න දුෂ්ටකම අපේ සිත් තුලට ඇතුල්වීමට ඉඩ නොදී ඉන්න අපේ ධර්මයටත්, අපේ ආගමීක නායකත්වයත් සමත්වුනා. අපි මෙතක් සිටියා වගේම දිගටම ඒ විදිහටම ඉම්මු. අපි අපිට කලදේට යුක්තිය සහ සාධාරණය ඉල්ලනේ දුෂ්ටකමින් නේම්යි , මෙවැනි දේවල් නැවත නැවත සිදු නොවිය යුතු නිසයි. ඒ හැම මනුෂයක් ගේම මනුෂ්‍ය ජීවිතයට වටිනාකමක් තියෙන නිසයි.

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා 

20/05/2019