සිංහල අළුත් අවුරුද්ද ගැන විචාරාත්මක හැදෑරීමක් තිබේද?

සිංහල ජනයාගේ ප්‍රධානතම සංස්කෘතික උළෙල වන සිංහල අළුත් අවුරුද්ද ගැන විචාරාත්මක අදහස් එතරම් සාකච්ඡාවට ලක් නොවෙන බවක් පෙනේ. ඒ එය පාරම්පරිකව පැවැත එන්නක් නිසා විචාරාත්මකව විමසා බැලීම  වැඩකට නැත්තක්යැයි සිතන නිසාද, නැතහොත් එසේ විමසා බැලීමක් තුල මෙතෙක් පැවති පිළිගැනීම් අර්බුධයට ගොස්, එහි ඇති ආශ්වාදය නැති කරතැයි යනුවෙන් සිතන නිසාදැයි නොදනිමි.  

විශේෂයෙන්ම, රටේ ප්‍රධාන ආගමීක, ජාතික සහ සංස්කෘතික අනන්‍යතාවයන් ගොඩනැගීමට මුලිකවුයේයැයි සලකන බුද්ධාගම තුල නැකත් ශාස්ත්‍රයට පිළිගැනීමක් නොමැති පසුබිමක පවා සිංහල අළුත් අවුරුද්ද තවදුරටත් 'සූර්යයා මේස රාශියෙන් මීන රාශියට' පැමිණීම පදනම්කරගෙන චිරාගතව පැවතියේ කෙසේදැයි යන්න විමසාබැලීම වැදගත්ය. එවැනි විමසා බැලීමකදී එක් අතකින් ලංකීය සංස්කෘතියත් බුද්ධාගමත් අතර පැවති සම්බන්ධයේ මෙතෙක් කථා නොකළ පැතිකඩක් හෙළිකරනු නියතය. 

  

නොනගතයෙදී ආගමිකවතාවත්වල යෙදීමට පන්සලටයෑම සහ හිසතෙල්ගෑම වැනි උත්සව පන්සල් මට්ටමින් සිදුකිරීම වැනි කරුණු  කිහිපයක් හැරුනුකොට බුද්ධාගමත්, පන්සලත් සමග 'සිංහල අළුත් අවුරුද්දට' ඇති වෙනත් සම්බන්දයක් නම් මට නොපෙනේ. එහින් පන්සලේ සහ බුද්ධාගමේ මැදහත්වීමකින් තොරව, ඉන් පරිබාහිරව, මෙවැනි මහා සංස්කෘතික සම්ප්‍රදායක් මේසා විශාල කාලයක් නොනැසී පැවතිම පුදුම සහගතය.

සාමාන්‍යයෙන් සිදුවෙනුවේ, විශාල ආගමික ප්‍රවාහයන් විසින් විවිධ ජනකණඩායම්වලට අයත් සංස්කෘතික සම්ප්‍රදායන් යටපත්කිරීම හෝ එකී ආගමීක අනන්‍යතාවය තුල නැවත ඉහතකී විවිධ ජනකණඩායම්වලට අයත් සංස්කෘතික සම්ප්‍රදායන් වෙනත් ආකාරයකට ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමය. යුරෝපයේ ක්‍රිස්තියානි ආගමික ප්‍රවාහය තුල  ඉහත ආකාර යටපත්කිරීම මෙන්ම වෙනත් ආකාරයකට ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමයන දෙවර්ගයම සිදුවී තිබේ. මැදපෙරදිග ඉස්ලාම් ආගමික ප්‍රවාහය තුල නම් බොහෝදුරට සිදුව ඇත්තේ සම්පුර්ණයෙන්ම පාහේ විවිධ ජනකණඩායම්වලට අයත් සංස්කෘතික සම්ප්‍රදායන් යටපත් කිරීමය. 

එහෙත් ශ්‍රී ලංකාව තුල සිංහල ජනයාගේ ප්‍රධානතම සංස්කෘතික උළෙල ලෙස තවදුරත්  සිංහල අළුත් අවුරුද්ද  බුද්ධාගමේ ඉගැන්වීම් සහ හරපද්ධතීන් වලට පරිබාහිරව, 'සූර්යයා මේස රාශියෙන් මීන රාශියට පැමිණීම' වැනි නැකත් ශාස්ත්‍ර ආදිය පදනම් කරගනීමින් පැවතීම තුල කියවෙනුවේ සිංහලයන්ගේ සංස්කෘතිය බුද්ධාගම විසින් යටපත් කිරීමකින් හෝ වෙනත් ආකාරයකට ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමකින් තොරව පැවති බවක්ද? එනම් එය දෙකක් බවද?  

අනෙක් අතට  බුද්ධාගමෙන් තොරවවූවද සිංහලයන්ට සංස්කෘතියක් පවතින බවක්ද ඉන් හැගවේ. එනම් බුද්ධාගම විසින් සම්පුර්ණයෙන්ම අතික්‍රමනය නොකල, ඉන් පරිබාහිරව තිබෙන සංස්කෘතියක්ද සිංහලයාට තිබේන බවක් කියවේ. තවද සිංහලයන්ගේ සංස්කෘතිය අනිවාර්යෙන්ම බෞද්ධ නොවන බවක්ද මෙම 'සිංහල අළුත් අවුරුද්ද'  ඇසුරින්ම ඉදිරිපත් කලහැක.

කලකට පෙර සිංහලයන්ගේ ප්‍රධාන සංස්කෘතික උලෙල, ක්‍රිස්තියානින්ගේ නත්තල මෙන්, සිය ආගමේ ශාස්තෘවරයාවන බුදුන්ගේ තෙමගුල සමරන වෙසක් උත්සවය වියයුතුයැයි අදහසක් පත්තරවල පලවන්නට විය. එහෙත්, චිරාත්කාලයක් පැවති සංස්කෘතික සම්ප්‍රදායක් රටේ ප්‍රධාන ආගමට පවා එසේ වෙනස්කල නොහැකි බවක් ඉහත අදහස යටයෑම තුල පෙනේ. 

එමෙන්ම, සිංහලයන් මෙම 'සිංහල අළුත් අවුරුද්ද' උරුමකරගත්තේ 'යක්ෂ ජනයාගේන්' බව නලින් ද සිල්වා මහතා ලියා තිබුබව  මතකය. එහෙත් එය හින්දු සංස්කෘතික සම්ප්‍රදායක්ගෙන් පැනනැගුනක් බව පැහැදිලිය. සිංහලයන් 'අළුත් අවුරුද්ද' සමරණ සමයේම දකුණු ඉන්දියාවේ සහ ලංකාවේ ද්‍රවිඩ හින්දුන්ද, උතුරු ඉන්දියානු සීක්වරු සහ තවත් ජනකොටස් රාශියක්ද, මුස්ලිම් ආගම පැමිණීමට පෙර හින්දු සහ බෞද්ධ සම්මිශ්‍රණයක් පැවති බටහිර බෙංගාලයේ සහ බංගලාදේශයේද, තායිලන්තයේ, බුරුමයේ, ලාඕසයේ සහ කම්භෝජයේ වෙසෙන ජනයාද අප්‍රියල් 12/13/14 දිනවල අළුත් අවුරුද්දක් සැමරීම ඊට පැහැදිලි උදාහරණයකි. එය කෘෂි නිෂ්පාදනයේ අළුත් අස්වනු නෙලාගැනීම පදනම් කරගත්  කෘෂි කර්මාන්තය හා බැදි උත්සවයකට වඩා (harvest festival) හින්දු ආගමික සම්ප්‍රදායන් මත පැනනැගී සංස්කෘතික අංගයකි. මන්දයත් ඉහතකී සෑම ජනසමාජයකම ලංකාවේ අලුත් සහල් මංගල්‍යය වැනි වෙන වෙනස් අස්වනු නෙලීමේ මංගල්‍යයන් පවතින නිසාය. 

මේ කරුණු හමුවේ,  සිංහල අළුත් අවුරුද්ද පිළිබදව සිදුකරන  විචාරාත්මක අධ්‍යනයකදී සිංහල බෞද්ධ ජාතිකත්වයක් ගොඩනැගීමේ ව්‍යපෘතිය අර්බුධයට යනබව පෙනෙනවා පමණක් නොව, සිංහලයන්ගේ සංස්කෘතිය සහ ඔවුන්ගේ බහුතරයකගේ ප්‍රධාන ආගමවන බුද්ධාගමත් අතර විශාල පරස්පරයක් පවතින බවක්ද නිරූපණයවේ.

එනම් සිංහලයන්ට සිය රටේ ප්‍රධාන ආගමවන බුද්ධාගමින් පරිබාහිරව වෙනත් සංස්කෘතික ජීවිතයක් පවතින බව පෙනේ. තවද එය ඔවුන්ගේ අවුරුදු කෑම මේසයේ බොහෝ කෑම මෙන් වෙනත් සංස්කෘතියන්ගෙන් පැනනැග මෙහිම අනන්‍යවුවක් බවද කියවේ.  එය රටේ වෙනත් ආගම් අදහන ජනකොටස්වන හින්දු, මුස්ලිම් සහ ක්‍රිස්තියානි ආදීන්ට නොමැති තත්වයකි. මන්දයත්, එම ආගම් අදහන ජන කොටස්හී 'අළුත් අවුරුදු' හෝ වෙනත් ප්‍රධාන සංස්කෘතික අංගයන් සියල්ලම පාහේ යෙදෙනුයේ සිය ආගම හා බද්ධවය. ඇතැම්විට මෙය සිංහල ජනයා පෙලන පරස්පරයන්ගේන් එකක් හෝ ඔවුන්ගේ සංස්කෘතික ජීවිතයේ ඇති සුවිශේෂී තත්වයක් වන 'පරස්පරයන්ගේ එකතුව' යැයි දැක්විය හැක්කක්ද විය හැක. එනයිම, ලංකාවේ සිංහල අළුත් අවුරුද්ද ගැන සිදුකරන විචාරාත්මක විමසා බැලීම්, සවිස්තරාත්මක මෙන්ම ශාස්ත්‍රීය අධ්‍යනයන්ද වඩා වැදගත් බව ඒත්තුගන්වනු නොඅනුමානය.

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා

14/04/2016.